ζωή φτιαγμένη από θάνατο

Αφιερωμένο στην saidused – saidosed, στον ιαματικό και στον αμερικλάνο

στην πρώτη για το εξαίρετο άρθρο της  η ζωή είναι φτιαγμένη από τον θάνατο των άλλων

στον δεύτερο γιατί έτσι μου αρέσει

και στον τρίτο επειδή σύντομα θα είναι δόκτωρ και επειδή κάθε τόσο κάνει απονέμει απευθύνσεις...

και ήθελα να σας πω ότι αυτή η δόμηση η κανιβαλιστική και παρασιτική που ενυπάρχει στη φύση είναι μέρος μιας παγκόσμιας αρμονίας με μοναδική εξαίρεση τον άνθρωπο.

αν θεωρήσουμε ότι μία αρμονική νότα παράγεται από κάποια χορδή, θα παρατηρήσουμε ότι τα αντίθετα των ταλαντώσεών της δίνουν ένα αρμονικό αποτέλεσμα.

και οι αντιθέσεις, οι επιθέσεις, οι άμυνες και το δίκαιο του ισχυροτέρου της φύσης, παράγουν αρμονία. ή τουλάχιστον δεν διαταράσσουν την αρμονία....

και σε όλα πλην του ανθρώπινου βασιλείου βασίλεια, η ζωή είναι φτιαγμένη από τον θάνατο των άλλων αλλά δίχως εγωισμό και αρχομανία. το λιοντάρι που πολλές φορές πεθαίνει από πείνα δεν σκοτώνει πέντε ελάφια, ένα για να φάει και τέσσερα να βάλει στο ψυγείο... ούτε θέλησε ποτέ να είναι ο βασιλιάς των ζώων.

μα η κυρία μαρίκα που βλέπει νάσιοναλ τζεογκράφικ λυπάται το δύστυχο το ελαφάκι... και ούτε ένα λεπτό τηλεοπτικού χρόνου δε χαραμίζει για τους χιλιάδες χιλιάδων νεκρούς από βόμβες, μόλυνση, πείνα, κακοποίηση και άλλα που όχι η φύση, μα ο άνθρωπος επιτάσσει....

και οι νεκροί στα πεδία των μαχών, όλων των μαχών, είναι απλά νεκροί. ντεκόρ.

η ζωή είναι πράγματι φτιαγμένη απ΄ το θάνατο των άλλων.
και κατά μία άλλη έννοια, η ζωή είναι φτιαγμένη απ΄ το θάνατο.

μα στο ζωικό και φυτικό βασίλειο αυτός ο θάνατος ποτέ δεν αποφέρει πλουτισμό και ποτέ του δεν πάει χαμένος.
αντίθετα, στο ανθρώπινο βασίλειο θάνατος είναι o πλούτος των άλλων μα άχρηστος και πολλάκις επιβλαβής για τη φύση.

γιατί στη φύση, ακόμα και ο επεκτατισμός του ενός είδους έναντι του επεκτατισμού του άλλου δεν είναι τελικά αντίθετος στην αρμονική μεταξύ τους συνύπαρξη.

και τα βακτήρια επιτελούν σκοπό.

μόνος άχρηστος παρασιτικός οργανισμός, ο άνθρωπος.

μόνο ο άνθρωπος έχει επινοήσει το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας. ...με τον απόλυτα κακό λύκο και την απόλυτα αθώα παιδίσκη. και το ανθρώπινο είδος δε λυπάται τον λύκο που πνίγεται στο ποτάμι με την κοιλιά γεμάτη πέτρες. ούτε τον όμοιό τους “κακό” που διαπερνούν οι σφαίρες των καλών λυπάται. οι κακοί δεν πονούν.

και όλα αυτά τα λέω επειδή ΔΕΝ είμαι μισάνθρωπος.... επειδή ελπίζω πως το έλλογο αυτό ον θα καταφέρει τελικά να αποκτήσει την απόλυτη γνώση που έχει μια πεταλίδα και την απόλυτη ελευθερία μιας πεταλούδας.

θα πάψει κάποτε να είναι ο έκπτωτος του παραδείσου (δηλαδή της φύσης)

ε λοιπόν ναί!   η ζωή είναι φτιαγμένη από θάνατο.
και η ζωή είναι φτιαγμένη για το θάνατο.

στο ζωικό και στο φυτικό βασίλειο είναι φτιαγμένη απ΄ τον χρήσιμο θάνατο των άλλων.

στο ανθρώπινο βασίλειο (δυστυχώς διαχωρισμένο πλήρως απ΄ το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο) η ζωή εξασφαλίζεται απ΄ το θάνατο των ειδών που ανήκουν σε άλλα βασίλεια και η ματαιοδοξία εξασφαλίζεται απ΄ την μάταιη σπατάλη ανωτέρων όντων όπως το γαστερόποδο άβαλον αλλά και κατωτέρων όπως ο ίδιος ο άνθρωπος.  εδώ, η ζωή είναι φτιαγμένη για το θάνατο....