Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Παραμύθι δίχως επανάσταση ... ακόμα


Κάπου κάπως κάποτε, μεγάλο γινόταν πανηγύρι και ο λαός ήταν ακάλεστος. Και μαζεύτηκαν απ΄ όλα του κόσμου τα βόρεια μέρη πανηγυριστές, τους νοτίους για να συναντήσουν συναδέλφους.   Κι αλληλοθαυμάζονταν κι αλληλοσυγχαίρονταν, μέχρι που μια μέρα ξαφνικά, δίχως κανείς να έχει προνοήσει, το πανηγύρι τέλειωσε.  Και είχαν από καιρό φύγει οι επισκέπτες του βορρά όταν κάποιος, ... ντόπιος; ... ξένος; ... θα σας γελάσω..., σκέφτηκε πως θα 'πρεπε τα οικονομικά, της πανηγύρεως, ν΄ αναλυθούν στοιχεία.   Κι αποφασίσαν ομοφώνως πως κάπου κάπως κάποτε, το πανηγύρι στοίχισε πολύ και πως κάπου κάπως κι΄ άμεσα, ο σπάταλος λαός, πρέπει να τιμωρηθεί.  Τι κι΄ αν δεν αξιώθηκε στο πανηγύρι να χορέψει, "Ως μοναδικός της ρεμούλας υπαίτιος, την χρεοκοπίαν θάπρεπε να αποτρέψει".   Και αποφασίστηκε για να ξεπληρωθούν τα δάνεια, δάνεια κι΄ άλλα να δοθούν, κι΄ απ΄ τους σπάταλους που δε χόρεψαν να ξεπληρωθούν. Έτσι!  Για να μάθει, ... να μην πανηγυρίζει,  ο λαός.
... και ζήσαν τη μιζέρια τους δίχως επανάσταση και με κλειστά τ΄ αυτιά στους ποιητάδες που ματαίως τραγουδούσαν,
...άντε θύμα άντε ψώνιο άντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς...

Μα το παραμύθι δεν τέλειωσε ακόμα...    Το τέλος θα το γράψουν εκείνοι που κάποτε πανηγύριζαν δίχως να έχουν χορέψει.  Και το τέλος που δε γράφτηκε ακόμα, σύντομα θα γραφτεί με χρώμα πορφυρό.   Είμαι σίγουρος!


6 σχόλια:

  1. Βρε,καλώς τον και...μαλώστον,
    πάρε κι ενα ξύλο δώστον!:))
    -Λες να τιμωρηθουν οι Βόρειοι;;;Μμμμμ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μακάρι το τέλος να μην γραφτεί με χρώμα πορφυρό,αρκεί να κατάλαβει ο λαός την δυναμή του και την ευθύνη του.Καλώς ματαξαναγύρισες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Vad
    πάταξον μεν, άκουσον δε... (με αυτή τη σειρά)

    ας τιμωρήσουμε πρώτα τους ντόπιους υπηρέτες των βόρειων απατεώνων και βλέπουμε...

    mr alobar
    καλώς σας ξαναματαβρήκα.
    δυστυχώς αν το τέλος δε βαφτεί πορφυρό, το λογαριασμό θα τον πληρώσουν όσοι δε χόρεψαν ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μου έλειψες πολύ. πολύ σου λέω!
    η καυστική ματιά σου, το μαύρο χιούμορ σου...
    να σου θυμώσω; να μην σου θυμώσω;

    εύχομαι το παραμύθι-εφιάλτης να το ανατρέψει μια επανάσταση...

    υ.γ. το αποφάσισα! δεν μπορώ παρά να μην σου θυμώσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ λύχνος
    Λύχνε μου και συ μου έλειψες, όπως και όλοι οι e-φίλοι μου...
    Μα οι μπαταρίες είχαν "πέσει"...
    Προσπαθώ να τις ξαναφορτίσω, ... και να μεθύσω με κεινο το φαρμάκι που το λεν "ελπίδα".

    Νάσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ζω για τη στιγμη που θα ερθει αναποδα ο ντουνια!!!

    μας ελειψες

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χωρίς αιδώ, πες το εδώ!