Η δική μου επιστολή στην Μέρκελ

Μουλάρα

Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη και δεν θέλει και δεν δέχεται τη βοήθεια κανενός, ιδιαίτερα τη δική σου. Εμείς είμαστε έθνος ανάδελφο. Το μόνο που απαιτούμε είναι, εσύ και οι υπόλοιποι του σιναφιού που θέλεις να εξουσιάσεις, να είστε εντάξει στις υποχρεώσεις απέναντί μας.

Να μας επιστρέψετε όσα πήρατε με τοκογλυφία και να μας αποζημιώσετε για όλα τα εγκλήματα (αστικά, ποινικά και πολεμικά) που κάνατε τα τελευταία 100 χρόνια. Και να σταματήσετε να πιάνετε στο στόμα σας το όνομα της Ελλάδας χάριν των παιχνιδιών εξουσίας που παίζετε.

Ανέραστη

Γνωρίζω πολύ καλά ότι στο σύστημα που μεγάλωσες, κάτι ανάμεσα στο κακό πρόσωπο της σοβιετικής και τον χιτλερισμό, ο θάνατος χιλιάδων ανθρώπων είναι απλά στατιστική. Όμως εδώ, στη χώρα που ο ήλιος φωτίζει γη και συνειδήσεις οι άνθρωποι δεν είναι νούμερα. Εδώ χαμογελάμε όταν το αισθανόμαστε, και όχι για να φανούμε ευγενικοί και κλαίμε όταν πονάμε δίχως να το κρύβουμε για να δείξουμε ανωτερότητα. Και όταν χρειαστεί είμαστε ενωμένοι για να συντρίψουμε σκουπίδια σαν και σένα.

Αγαπητοί, Αγγέλα και σινάφι

Πολλές φορές σας συλλογίζομαι και σας λυπάμαι για όλα εκείνα που δε χαρήκατε. Αν δεν ήσασταν τόσο άσχημοι, λειψοί κι΄ αδικημένοι ίσως να ήσασταν διαφορετικοί. Εύχομαι σε όλους σας να γνωρίσετε κάποτε τι σημαίνει άνθρωπος και φύση. Τι σημαίνει να τρως μια φέτα καρπούζι στην παραλία, το χαμόγελο ενός παιδιού, το παιχνίδι των δελφινιών ... Τι είναι ν΄ αγαπάς. Κι΄ ίσως μια μέρα σας μιλήσω και για τον οργασμό.

Δεν σας μισώ αλλά θα ήθελα να σας ρίξω από μία δυνατή μπουνιά. Εκτός από σένα Αγγέλα μου. Για σένα έχω,... μια κλωτσιά στ΄ αρχίδια.