Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει τη φύση. αφήστε τους οικολόγους να λένε.... το μόνο που μπορούμε να καταφέρουμε είναι να κάνουμε την γη ακατάλληλη για το είδος μας. ... όμως θα επιβιώσουν οι κατσαρίδες οι οποίες είναι εξίσου σημαντικές και εξίσου ασήμαντες για το σύμπαν όσο και ο άνθρωπος!

7 σχόλια:

  1. εγω λέω να χρησιμοποιείτε οσο λιγοτερο πλαστικό γινεται και να φυτευετε δεντρα. καλά δεν λέω?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλα λες. Άριστα λες.
    Όμως, ω Σεσάχθεια που τόσο σε έχουμε ανάγκη στις μέρες μας, θα προτιμούσα ως ανθρώπινο είδος να μην φυτεύω δένδρα, Θα προτιμούσα να μην τα κόβω...

    νάσαι πάντα καλά και δυνατή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραία, συμφωνούμε ως εδώ,
    μα ποιος το ρώτησε το σύμπαν?
    Θέλω να πω, δεν είναι εξίσου συμαντικό το να μην καταστρέψουμε τη φύση όσο το να μην κάνουμε τη γη ακατάλληλη για το είδος μας? Και ας είναι εδώ και οι κατσαρίδες..

    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Jade
    το πιο σημαντικό φίλε Jade είναι να μην ενοχλουμε το σύμπαν και τη φύση. να καταλλάβουμε πόσο ασήμαντο είδος ζωής είμαστε (δηλαδή εξίσου σημαντικό όσο όλα τα άλλα) και να απεξαρτηθούμε από τον εγωκεντρικό φιλαυτισμό προς το είδος μας.
    ... αν η απεξάρτηση από το "εγώ" πετύχει, θα εναρμονιστούμε με την φύση και το σύμπαν και τότε όλα θα πάνε καλά.
    όσο για την ερώτηση "ποιος το ρώτησε το σύμπαν", νομίζω πως αποτελεί ύβρη!
    είναι σα να λέει η κατσαρίδα "ποιος το ρώτησε το παπούτσι", λίγο πριν το παπούτσι την κάνει ένα με το πάτωμα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η δέυτερη ερώτηση που έκανα αποτελούνταν από δύο αλληλένδετα μεταξύ τους υποερωτήματα. Θέλω να πω πως, αν πάρουμε σαν βάση ότι η φύση είναι (ακόμη έστω) κατάλληλη για το είδος μας και εστιάσουμε στο να μην την καταστρέψουμε τότε αυτόματα θα έχουμε αποφύγει και την περίπτωση του να την κάνουμε ακατάλληλη για να ζήσουμε.. Με λίγα λόγια, συμφωνώ στο "το πιο σημαντικό είναι να μην ενοχλούμε το σύμπαν και τη φύση. Να καταλάβουμε πόσο ασήμαντο είδος ζωής είμαστε (δηλαδή εξίσου σημαντικό όσο όλα τα άλλα) και να απεξαρτηθούμε από τον εγωκεντρικό φιλαυτισμό προς το είδος μας. Αν η απεξάρτηση από το "εγώ" πετύχει, θα εναρμονιστούμε με την φύση και το σύμπαν και τότε όλα θα πάνε καλά." αλλά μου μένει ακόμη αναπάντητο το ερώτημα, γιατί είναι αυτό το πιο σημαντικό?..
    Γιατί ποτέ ένας άνθρωπος δε μπορεί να νοιαστεί για την επιβίωση ενός σκύλου παραπάνω απ' ότι για τη δική του. Όπως ακριβώς θα έκανε και ο σκύλος αντιστρόφως..
    Να νοιαστώ και για την επιβίωση του σκύλου, ναι, να το κάνω. Να το κάνω γι' αυτό το "εναρμονιστούμε", γι' αυτό το "όλα θα πάνε καλά" που είπες. Γιατί τελικά η αλυσίδα χρειάζεται όλους του κρίκους της.
    Αλλά ας μην ξεγελιόμαστε, ο απότερος σκοπός της προστασίας της αλυσίδας δεν είναι η σωτηρία της ως αλυσίδα γενικότερα, αλλά η επιβίωση του κρίκου σου/μου/του... Όχι?

    Όσο για την πρώτη μου ερώτηση...
    Αν το παπούτσι/το σύμπαν για κάποιο "Χ" λόγο μια μέρα αποφασίσει να σε πατήσει, σε πάτησε. Όποιος και είναι αυτός ο λόγος, όποιος και αν ευθύνεται για αυτόν.. Δε θα σου λογοδοτήσει, οπότε? Οπότε η κατσαρίδα πρέπει να κάνει τη διαδρομή που σκέφτηκε εξ αρχής σαν να ήταν να μην την πατήσει τίποτα, σαν να ήταν όλα φυσιολογικά. Δεν έχει ν' ασχοληθεί με κανένα παπούτσι γιατί πολύ απλά δε μπορεί να κάνει και πολλά απέναντί του. Άρα, δε θα το ρωτήσει, δε θα ενδιαφερθεί περαιτέρω για την αποφασή του αν θα την πατήσει τελικά η όχι απ' τη στιγμή που πήρε την απόφαση να κάνει τη συγκεκριμένη διαδρομή.. Το μόνο που πρέπει να σκεφτεί είναι το πριν. Γνωρίζοντας δηλαδή το ότι υπάρχει η περίπτωση να την πατήσει ένα παπούτσι να σκεφτεί ποιο δρόμο να πάρει. Μέχρι εκεί όμως. Έτσι και ο άνθρωπος. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι διαλέγει το σωστό δρόμο, (που είναι αυτός της προστασίας της αλυσίδας που λέγαμε) θα πρέπει να προχωρήσει έτσι χωρίς από 'κει και πέρα ρωτήσει το παπούτσι-σύμπαν.. Και άσε μετά το σύμπαν ν' αποφασίσει πόσο ασήμαντο/σημαντικό είδος ζωής είμαστε/είναι...
    Εκεί κολλούσε το, ποιος το ρώτησε. :)

    Καλό βράδυ και πάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Jade καλημέρα.
      Νομίζω ότι η απάντηση βρίσκεται στην αλυσίδα που ανέφερες. Πράγματι, κάθε κρίκος πασχίζει περισσότερο για την επιβίωσή του απ΄ ότι για την επιβίωση της αλυσίδας σαν σύνολο. Και αυτό είναι απόλυτα εναρμονισμένο με την φύση. Το λιοντάρι πασχίζει να επιβιώσει σκοτώνοντας μία (1) γαζέλα και η γαζέλα πασχίζει να επιβιώσει αποφεύγοντας το λιοντάρι έστω κι΄ αν αυτό σημαίνει ότι το λιοντάρι θα πεθάνει από ασιτία.
      Με άλλα λόγια, ο κάθε κρίκος, τέλεια φτιαγμένος απ την φύση, έχει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους του. Τον ενδιαφέρει πρωτίστως η δική του επιβίωση όμως αυτό δεν διαταράσσει την ισορροπία της αλυσίδας.
      Ο λόγος είναι απλός. Κάθε κρίκος αποτελείται από μια άλλη αλυσίδα, από την αλυσίδα των ατόμων του είδους του. Και η αλυσίδα της φύσης που περιέχει όλα τα είδη σαν κρίκους αδιαφορεί πλήρως για τα ξεχωριστά άτομα που αποτελούν την αλυσίδα κάθε κρίκου (είδους/ species). Μόνο η ισορροπία της αλυσίδας που αποτελείται από κρίκους ειδών ενδιαφέρει την φύση.
      Ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας της φύσης είναι το είδος άνθρωπος που τρελάθηκε και θέλει να επιβιώσει θεωρώντας πως η αλυσίδα της φύσης είναι ανθρωποκεντρική (speciesism). Αυτός ο τρελός πίθηκος που στο εγγύς μέλλον θα γίνει παράδειγμα προς αποφυγή για τους πολιτισμούς που κάποτε θα φτιάξουν οι κατσαρίδες ή στους πολιτισμούς άλλων πλανητών που πιθανόν να επισκεφθούν το μαυσωλείο του πλανήτη γη...
      Έτσι, η απάντηση (μου) στην ερώτησή σου "γιατί το πιο σημαντικό είναι να μην ενοχλούμε το σύμπαν και τη φύση;" έχει ως ακολούθως: "Φυσικά το κάθε είδος της αλυσίδας της φύσης βασίζει την ζωή του στον θάνατο ατόμων που αποτελούν άλλους κρίκους. Όμως αν κάποιος κρίκος πεθάνει σαν σύνολο, τότε η αλυσίδα σπάει και η ισορροπία απειλείται. Η μη ενόχληση του παγκόσμιου ρυθμού, δεν αναφέρεται σε άτομα αλλά σε σύνολα. Στην φύση δεν υπάρχει εγώ. Υπάρχει εμείς. Και φυσικά, αν την φύση την δούμε από την γωνία του "εγώ", η φύση είναι απόλυτα δολοφονική και άστοργη και άπονη και ... δεν βρίσκω λέξεις να περιγράψω την αδιαφορία της. Είναι δηλαδή το απόλυτα αντίθετο του θεού των δογμάτων (θρησκειών). "

      Διαγραφή
  6. Δεν έχω κάπου να διαφωνήσω νομίζω. :)
    Συμπλήρωσες ό,τι κενά είχα αφήσει στην προσπάθειά μου ν' αποφύγω να κάνω τεράστιο σχόλιο..

    Ευχαριστώ για τη συζήτηση,
    καληνύχτα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χωρίς αιδώ, πες το εδώ!