Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Η ρομβία αφιχθέντος και σταθέντος στη γωνιά
μελοδίας μας παράγει εφρανθείς η γειτονιά
βγένει πρότον ο μπακάλης κε μετά ο γαλατάς
πλην αργής εξερχoμένη κε πολή το μελετάς

Χαίρε ληπηρά ρονβία
δυστηχής είμε φεβγών
και αναχωρών εν βία
την νεάνις μην ιδών.

Την επάβριον ημέραν στην γωνίαν μου στα θείς
καταπλέφσας η ρομβία ήτον πάλιν αφιχθείς
αηδόνες είναι ψάλων, παραδείσια πουλιά
πτερουγίζουν καρδερίνε στα ξανθά της τα μαλιά.

Χαίρε έφθυμος ρομβία
η νεάνις κατελθών
δήθεν πήγε δια κομβία
κι' εθεάθη εξελθών।
μποστ

... έτσι δινόντουσαν κάποτε τα πονηρά ραντεβουδάκια, κι΄ είχε περισσότερη γλύκα το φιλί

Δρ Απαράδεκτος, Επαγγελματίας Νοσταλγός

1 σχόλιο:

  1. καλε μου μπατσε του θεατρου με την κριτικη σου για τον πριγκιπα του χομπουρν δεν θα διαφωνισω αλλα ουτε και θα συμφωνησω βεβαιως κι αυτο γιατι ο καθενας μας αλλιως αντιλαμβανεται το εργο τεχνης ομως θελω να διορθωσω ενα λαθος σου οι ηθοποιοι που παιζουν στο εθνικο τα τελευταια χρονια δεν ειναι μονιμοι δημοσιοι υπαλληλοι ειναι νομαδες εργατες και παλευουν με τα εργαλεια του ο καθενας για το καλυτερο ευχαριστω ντινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χωρίς αιδώ, πες το εδώ!