μάρτης

Έντιμος και σεμνός και μυστηριώδης μήνας είναι ο μάρτης.

Ζούσε κάποτε στην ελευσίνα μαζί με τα μυστήρια. Μα ήρθαν τα εργοστάσια, … τρόμαξαν τα μυστήρια, τρόμαξε κι΄ ο μάρτης,...κι΄ έφυγαν.

Άστεγος πια μα δουλευταράς όπως πάντα, δίχως φιγούρες και παινέματα .

Γεμάτος υπόγειες κινήσεις και ενδεδυμένος τα μυστήρια που φύγαν μα δε χάθηκαν.

Γεμάτος καρπούς που έχουν από καιρό σαπίσει μες τη γη μα η θυσία τους δεν πήγε χαμένη. Μεταλλάχτηκαν ήδη σε νέα ζωή.

Γεμάτος ρίζες, από θάνατο γεννημένων, καρπών που βυθίζονται με πάθος στα βάθη που ορίζει ο πλούτωνας. Και η κίνηση αυτή είναι στεγασμένη απ΄ την καλλιγένεια δήμητρα που προσμένει.

Μα οι ρίζες της νέας ζωής δεν έχουν σκοπό τους να ζήσουν στο χθόνιο βασίλειο. Έχει δίκιο που προσμένει η δήμητρα. Μόνο τους μυστηριώδεις θρεπτικούς χυμούς θα κλέψουν και θα πάρουν δύναμη για να βγουν στο φως.

περεσφόνη και πλούτωνας

Η Φερσέφασσα Περσεφόνη βυθίζεται κι΄ αυτή στο πάθος του άντρα της, μα ετοιμάζεται … Μόνο τους μυστηριώδης θρεπτικούς χυμούς θα κλέψει και σύντομα θ’ αφήσει την αγκαλιά του αρσενικού για να πέσει στην αγκαλιά της μάνας …θα ξαναγίνει Κόρη.

Κι΄όσο πιο βαθειές οι ρίζες, τόσο πιο πολύ φως θα λουστεί η ζωή.

Η ανάσταση είναι κοντά. Και η σταύρωση λίγο πιο πέρα.

Ο ηλιακός μύθος καλά κρατεί, κι΄ ο σίσυφος παραμένει ακούραστος και πάνσοφος.

Γι΄ αυτό τον αγαπώ τον μάρτη. Έχει αγνότητα και πάθος και μυστήριο.

Είναι μύστης και σαν μύστης κρατά το ευρύ πεδίο της δράσης του μακριά απ΄ τα μάτια των αμύητων.

Όχι σαν τον ξιπασμένο απρίλη και τον θνησιγενή τον μάη...

Αυτός ο μάρτης είναι σεμνός.