Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

η ξένη



Ήταν μια νύχτα πριν την πανσέληνο. Το φεγγάρι είχε ψηλώσει και χάραζε το αποτύπωμα της μεγαλοπρέπειάς του στα ήρεμα νερά της θάλασσας. Και ζωγράφιζε ένα πολύτιμο κόσμημα ξεκινώντας απ΄ τον ορίζοντα. Μα σαν πλησίαζε τον αμελητέο θεατή, ξόδευε απίστευτες ποσότητες χρυσού, τονίζοντας την παρουσία του στο σκοτεινό καμβά. Κι΄ ήταν ένα περίτεχνο κόσμημα σαν εκείνα που μόνο τα ουράνια πλάσματα ξέρουν να φτιάχνουν. Μια χρυσή στήλη κάλλους ήταν. Και συνέχισε το νωχελικό του ψήλωμα φωτίζοντας τους σκοτεινούς υδάτινους όγκους μα νομίζω πως το είδα κάθε τόσο να κοντοστέκεται για να θαυμάσει το έργο του. Ναι, ήταν ένα φιλήδονο φεγγάρι. Ο αντικατοπτρισμός που μάγευε τα μάτια του Ναρκίσσου δεν ήταν αρκετός για ένα πλάσμα σαν κι΄ αυτό. Το φεγγάρι ζωγράφιζε και στόλιζε την χρυσή παρουσία του πάνω στους υδάτινους όγκους μόνο και μόνο για να τη θαυμάσει. Κι ήταν ερωτευμένο με τον ίδιο του τον εαυτό. Μα κάθε τόσο μια ρυτίδα, αιτιατό κάποιας ασθενικής κίνησης του αέρα, ξέπλενε μικρά κομμάτια απ΄ το χρυσό της στήλης του κάλλους που στην θάλασσα τοποθέτησε μα για τον ίδιο του τον εαυτό είχε φτιάξει. Και ξόδευε τα πλούτη που του χάριζε ο εραστής του ο ήλιος και κάλυπτε τα μαύρα κενά, χαρίζοντας στο κόσμημά του τη ζωντάνια της αέναης κίνησης. Κι΄ ήταν αυτός ο πίνακας σε πλήρη αντίθεση με εκείνον που είχα φτιάξει στο μυαλό μου για χάρη της ξένης.
Και το ανεπαίσθητο αεράκι συνέχιζε ακούραστο, να παίζει με το φεγγάρι. Μα η μαγεία του αεικίνητου χρυσού κοσμήματος εξαφάνισε το χρόνο, και πριν χορτάσω το θέαμα, το φεγγάρι πρόλαβε να ψηλώσει για τα καλά. Και πίστεψε πια η θάλασσα πως δώρο ήταν του φεγγαριού το κόσμημα, στα κάλλη της δοσμένο. Και έλεγε στο αεράκι πως δική της θα κράταγε του κάλλους τη στήλη τη χρυσή για πάντα. Μα την άκουσαν τα σύννεφα και ζήλεψαν κι ήρθαν το φεγγάρι να της κλέψουν. Και σαν το κατάφεραν, δίχως το χρυσό να της στολίζει την επιφάνεια κόσμημα, έγινεν αίφνης αφιλόξενη. Και σκοτεινιάσαν τα νερά κι΄ αγρίεψεν η στερημένη, απ΄ του φεγγαριού το δώρο, θάλασσα. Μα το άπιστο φεγγάρι, είχε βρει νέους συντρόφους να στολίσει και τον εαυτό του να θαυμάσει. Και συνέχισε να ζωγραφίζει με τέχνη, και ερωτοτροπούσε μπρος στα μάτια της υγρής προδομένης, μέχρι που τα σύννεφα γίναν χρυσοκόκκινα. Κι΄ ήταν η ίδια γαλάζια θάλασσα που θαύμαζα το πρωί, η ίδια που φιλοξενούσε τα χρυσάφια του φεγγαριού, και ήταν τώρα πια μια ξένη. Απελπισμένη απ΄ του φεγγαριού την απιστία, σε μιαν εχθρική, μιαν απειλητική παρουσία μεταμορφώθηκε η θάλασσα.
Και θαύμαζα τον μέγα σκηνοθέτη του σύμπαντος που κατάφερνε μ΄ ένα παιχνίδι φωτισμού, τον χαρακτήρα να μεταμορφώνει των πρωταγωνιστών του έργου του. Και με μια μόνο σκιά, να γεννά συναισθήματα και φόβους στον αμελητέο θεατή ...
Καθώς επέστρεφα στο δωμάτιό μου, είδα την ερωτική γυναικεία σιλουέτα να περπατά παράλληλα με την άκρη των υδάτων και να χάνεται στο σκοτάδι. Και είμαι σίγουρος πως ήταν η δική μου ξένη που φωτιζόταν απ΄ τα σύννεφα που χρωμάτιζε το φεγγάρι που λαμπρυνόταν απ΄ τον μεγάλο ερωτικό. Τον απόλυτο επιβήτορα, τον ήλιο.

18 σχόλια:

  1. Αυτή η "ξένη" θέλει πολλές αναγνώσεις ..
    Σαν βιβλίο αγαπημένο που ανακαλύπτεις κάθε φορά πως ..κάτι σου ξέφυγε...

    Δυο δεν μου έφτασαν...
    Δυνατό και εμπνευσμένο κείμενο..
    Ζηλευτό!

    Πάμε πάλι απ' την αρχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απαράδεχτε σήμερα πραγματικά ζωγράφισες. Τι υπέροχες, διαδοχικές, εικόνες έδωσες με λυρισμό αλλά και υποβόσκοντα ρεαλισμό. Με συνεπήρε η γραφή σου. Και μου άρεσε που απέδωσες στο τέλος τα Καίσαρος (Ήλιου) τω Καίσαρι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι Ντοτόρε μου, κι'εγώ αυτό το ερωτικό τρίγωνο έχω λατρέψει!

    Ξένο δεν έχω στον καμβά ...εμένα μου λείπει ο ξένος! χαχαχαχαχαχχαχχαχαχα!

    Έχεις την ματιά του ποιητή...
    Εύγε για το κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @αντιγόνη
    δεν γνωρίζω αν πολλές της αξίζουν αναγνώσεις, αλλά μου εκανε παρέα για πολλές ώρες καταγραφής, αυτή η ξένη...
    απ΄ την προηγούμενη πανσέληνο μέχρι σήμερα το πρωί πάλευα μαζί της.....

    και τώρα που μου είπε πως δεν αντέχει άλλες επεμβάσεις, την μεταμόρφωσα σε ανάρτηση και ησύχασα απ΄ αυτήν. ( και εκτός από ανάρτηση, ενσωματώθηκε σ΄ ένα μικρό τεμάχιο του μυθιστορήματος που με παιδεύει αυτές τις μέρες και αφορά ένα .... γεροντοέρωτα....)
    νάσαι πάντα καλά Αντιγόνη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @χριστόφορος
    για τον εραστή τον ήλιο λες; γερνάει κι΄ αυτός σαν και μας. σε μερικά εκατομμύρια χρόνια θα χάσει τις ερωμένες του.... έτσι λένε οι επιστήμονες...
    νάσαι πάντα καλά

    (χεχε, προσπάθησα να μετατρέψω το σχόλιό σου σύμφωνα με την τελευταία σου ανάρτηση και δες τι βγήκε... "Απαράδεχτε σήμερα ζωονγράφισες. τι υποέροχες εικόνες έδωσες με ηλιθρισμό και υποβοδισκοντα ρεμαλισμό. ...")

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @κάρι
    το είδες το τρίγωνο πονηρούλα αρχαία...

    ο ξένος είναι πάντα εκεί. ιδιαίτερα ανάμεσα στους γνωστούς και στα από χρόνια γνωστά ....
    μιαν άλλη ματιά στη θάλασσα να ρίξεις, θα δεις την αγαπημένη ξένη που νόμιζες πως σου είναι από χρόνια γνωστή...

    και αυτό συμβαίνει με τους φίλους και τους γνωστούς, τις ιδέες, τα πιστεύω, τις αρχές, .... και με όλα τα θέσφατα

    νάσαι πάντα καλά και με τη φρεσκάδα της αρχαιότητας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ωραιο το γραφτο σου φιλε...
    Εικονες αργες...Αλλα και πληρης ταχυτητα...Ευκολα σ ανεβαζουν και σε παιρνουν μαζι...

    Γεροντοερωτας;;;

    Αμ...!! Τωρα που εμαθαμε να γραφουμε ωραια γραμματα σε "ξενες"...
    Δεν μας κοιταει καμμια τους, γιατι...Ζαρωσαμε...!!

    Δεν πειραζει...Τετοια γραμματα να φτιανεις...Και να τα διαβαζεις, κρυμμενος πισω απο μυγδαλιες ανθισμενες, και κηπους με φουντωτα λουλουδια...

    Κι αμα την δεις να ..Αναστεναξει βαθια, πιανοντας το στερνο...

    Εμφανισου ΣΙΡΑΝΟ...!!

    Κι αυτη..Η ξενη, θα βλεπει...
    Αυτο που εσυ θελεις να δει...
    Την αγαπη...
    Οχι τη...Μυτη...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μπα...μπα...τι καλά νέα είναι αυτά;
    άντε ...άντε με το καλό (το μυθιστόρημα)
    και μέχρι τότε
    ας/να παιδεύεσαι
    γλυκός ο παιδεμός κι ας σε τρώει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @μαχαίρης
    βρε παλιομάστορα, δεν είναι δικός μου ο γεροντοέρωτας. ένα μυθιστόρημα είναι....

    εγώ είμαι ερωτευμένος κάθε μέρα και δεν είμαι γέρος.
    είμαι ερωτευμένος με τη ρόκα που φύτεψα σε μια γλάστρα και δε θέλω να την κόψω γιατί την προτιμώ ζωντανή, με τη θάλασσα που κάθε μέρα αλλάζει φόρεμα, με τα χρυσάφια του ουρανού, με τον πλάτωνα και τον έσσε, .... αλλά κυρίως με κάτι παιδιά έξω απ΄ το οκανά, με κάτι άλλα παιδιά σε φανάρια και με κάτι μανάδες στη σομαλία ...

    μα δε λέω όχι και στα νοτισμένα στρώματα της ακολασίας. είμαι ακόμα κυνηγός....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @μέριλ
    μα γι΄ αυτό το γλυκό παίδεμα γίνονται όλα.
    ξέρεις οι ήρωες της διήγησης, απ΄ τη στιγμή που θα γεννηθούν στη φαντασία, παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους. έχουν δικό τους χαρακτήρα. και απαιτούν να γράψεις όσα λένε μα και να τους πονέσεις.
    σαν τελειώσει το μυθιστόρημα, έρχεται η ανακούφιση. και η ιστορία τους μπαίνει στο συρτάρι να κάνει παρέα με τις προηγούμενες...

    (δεν θέλησα μέχρι σήμερα να υποβάλλω τους ήρωες στην ταλαιπωρία της έγκρισης κάποιου εκδοτικού οίκου.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. χα χα χα χα Είσαι Απαράδεχτος και εκτός όλων των στάνταρντς που υπάρχουν στον πλανήτη. Χα χα χα
    Να σαι καλα χα χα χα!!Ακου "υποβοδίσκοντα ρεμαλισμό!" χα χα χα Απίστευτος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Χριστόφορος
    μα ο ρεμαλισμός είναι η ειδικότης μου...
    στη βικιπαίδεια, στο λίμα ρεμαλισμός έχουν την φωτογραφία μου....


    @Παντοτινός
    ναι μου άρεσε και μένα. δυστυχώς δεν είναι δική μου, είναι "δανεισμένη" ....
    χαίρομαι πάντως που σου άρεσε...

    νάσαι πάντα καλά
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΚΙ ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ-ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ, ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΛΙΝΚ(ΠΗΓΗ) ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.
    ΠΑΕΙ ΤΩΡΑ!

    ΚΑΛΟ Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. γύρισα και βρέθηκα σε τόπους χρυσούς και ονειρεμένους. και πόσο ζήλεψα την όμορφη ξένη σου! όσο για την γραφή σου… με συγκλονίζει πάντα η τρυφεράδα της ματιάς σου! να είσαι καλά ψυχή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Mα τι έκανες και εμφανίστηκε εκ νέου η ανάρτηση???!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Mr Alobar
    ευχαριστώ!

    @Λύχνος
    που ήσουν εσύ και χάθηκες; μου έλειψε η ποήσή σου..
    νάσαι πάντα καλά

    @Κάρι
    δεν ξέρω βρε κάρι. με αυτά τα διαολομηχανήματα παραμένω ημιμαθής,
    πήγα να επεξεργαστώ κάτι τις που ετοιμάζω για νέα ανάρτηση και ξαφνικά άλλαξε η ημερομηνία ... προφανώς κάποια βλακεία έκανα γιατί αν δε βάλεις το χέρι σου,... από μόνα τους δεν γίνονται τα θαύματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χωρίς αιδώ, πες το εδώ!