Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

δια τα κακά που έκανες σε συγχωρώ (?)



Σύμφωνα με την Hannah Arendt, η ενεργός ζωή (vita activa) αποτελείται από τρεις κυρίως δραστηριότητες. Ενασχόληση, εργασία και δράση.  Και στην ενεργό ζωή υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί βίοι (βασίλεια). Ο πολιτικός, ο κοινωνικός, ο δημόσιος και ο ιδιωτικός.
Στην αρχαία Ελλάδα οι ελεύθεροι πολίτες ήταν ενεργοί πολίτες. Ο Αριστοτέλης προσδιόριζε τον άνθρωπο ως πολιτικό ζώο "ὁ ἄνθρωπος φύσει πολιτικόν ζῶον". Όμως ο προσδιορισμός αυτός σιγά σιγά υποβαθμίστηκε και ο άνθρωπος ξέπεσε σε κοινωνικό και ουχί πολιτικό ζώο.
Ενασχόληση είναι όλα εκείνα τα οποία επαναλαμβάνονται κατά τη διάρκεια της ζωής, δίχως αρχή και τέλος και έχουν αιτία την ανάγκη. Δηλαδή την τροφή, την στέγη καθώς και την διατήρηση και την διαιώνιση του είδους. Η ενασχόληση λαμβάνει χώρα στον ιδιωτικό κυρίως βίο. Όμως, καθώς ο άνθρωπος ξέπεσε από ζώο πολιτικό σε ζώο κοινωνικό, η ενασχόληση αφορά πλέον και τον κοινωνικό βίο. Εργασία είναι όλα εκείνα τα οποία παράγουν έργο και έχουν αρχή και τέλος. Η εργασία αφορά τον κοινωνικό και τον δημόσιο βίο μια και τα έργα που παράγει, (υπηρεσίες, αγαθά, κτίρια κλπ.) απευθύνονται σε όλους.  Τέλος, δράση είναι οι πράξεις και τα ανδραγαθήματα των ανθρώπων. Και όπως είναι φυσικό, η δράση αφορά τον πολιτικό κυρίως βίο, ... δηλαδή τον δημόσιο βίο της σύγχρονης εποχής.
Και είναι φανερό ότι η ενεργός ζωή (vita activa) διαφοροποιείται αλλά συμπληρώνεται από τον στοχαστικό (φιλοσοφικό) του καθενός βίο (vita contemplativa).
Μα ενώ η ενεργός ζωή (vita activa) με τις δραστηριότητες και τα βασίλειά της αποτελεί την πραγματική υπόσταση του ανθρώπου, ο στοχαστικός βίος και η φιλοσοφική διάθεση μπορούν να προσδώσουν ιδιαίτερη αξία στην ύπαρξη και να συνεισφέρουν σε όλες τις μορφές του βίου (βασίλεια). Πολλές μάλιστα φορές, όταν οι στοχασμοί γίνονται δράση παράγωντας έργο στον πολιτικό και δημόσιο βίο, τότε η vita contemplativa, επαναφέρει τη φύση του ανθρώπου στη διάσταση του πολιτικού ζώου.

Όμως, όλα αυτά που αφορούν εμάς τους απλούς ανθρώπους είναι άραγε αληθή για τους καλλιτέχνες;
Μπορεί ένας άνθρωπος που έχει αποτύχει ως πολιτικό ζώον στην ενεργό ζωή, ή που δεν ενδιαφέρεται γι΄ αυτήν, να γίνει πρότυπο και φάρος για την ενεργό ζωή των άλλων μέσα από το καλλιτεχνικό του έργο; Μπορεί ένας “ανενεργός” πολίτης να εμπνεύσει με το καλλιτεχνικό έργο του τα πολιτικά ζώα; Μπορεί ένας καλλιτέχνης να αδιαφορεί για τον πολιτικό, τον κοινωνικό, τον δημόσιο και τον ιδιωτικό βίο του; Μπορεί ένας καλλιτέχνης να είναι μικροπρεπής, αδιάφορος, δειλός, μικροαστός, άπληστος, .... και όμως το έργο του να είναι εμπνευσμένο και να αποτελεί έμπνευση και για τους άλλους; Είναι δυνατόν η vita contemplativa να αποτελεί μοναδική βάση στη δραστηριότητα της εργασίας και να γίνεται δράση με τη μορφή της τέχνης; Είναι δυνατόν κάποιος που αδιαφορεί για τον δημόσιο και τον πολιτικό βίο του, που αφήνει τον ιδιωτικό του βίο έρμαιο της ανάγκης και ξοδεύει τον κοινωνικό του βίο σε αναξιοπρεπείς ενασχολήσεις, ... να παράγει καλλιτεχνικό έργο μεγάλης αξίας;
Παρότι η ιστορία έχει αποδείξει πως ναι, κάτι τέτοιο είναι δυνατόν,  παρακαλείσθε όπως συνδράμετε τις σκέψεις του πτωχού απαράδεΧτου διά στοχασμών υπό μορφήν σχολίων....

υγ. πάλι στην επαιτεία στοχασμών βγήκα ....     ας όψετα η σκρόφα η ανάγκη....

29 σχόλια:

  1. Δεν εκαταλαβα, τι ακριβως εννοεις..
    Οταν λες.."καλλιτεχνης"..
    Εννοεις την εκδηλωση της αρμονιας στον ηχο, στα χρωματα στα σχηματα..
    Οταν καποιος εργαζεται;;
    Διοτι καλλιτεχνης μπορει να γινει,και ενας..Ψαρας..Με τον τροπο που δειχνει τα ψαρια που πουλαει..Ενας ξυλουργος η ακομα και ενας..Σιδερας..!!
    Αν ομως εννοεις ως καλλιτεχνη..
    ΜΟΝΟ εναν ηθοποιο, εναν χορευτη..
    Εναν μιμο, η εναν τραγουδιστη..
    Δηλαδη αναφερεσαι μονο σε επαγγελματιες καλλιτεχνες..
    Εχω τη γνωμη...
    Οτι αυτος[ο μουσουργος επι παραδειγματι..]
    Παραγει κοινωνικο εργο..Στο βαθμο που..ΑΓΓΙΖΕΙ τις δικες μας καλλιτεχνικες ευαισθησιες...
    [αποδοχη του κοινου]
    ΜΟΝΟ σ αυτην την περιπτωση, εχει σημασια η εργασια του..!!
    Και στον ιδιο βαθμο, γινεται και προτυπο..

    Βεβαια..Δεν ειναι μονο το εργο του καλλιτεχνη, που τον καθιστα προτυπο..
    "Παιζουν" και αλλοι παραγοντες...Οπως η εποχη...
    [Μπητλς...Καζαντζιδης]
    Η πολιτικη προσεγγιση..[Θεοδωρακης]
    η "μοδα"[Ρουβας] η απλα η διαφιμηση
    [Μαντονα]
    Παντως γενικα...
    Ο καλλιτεχνης, δεν ειναι...
    "του κοσμου τουτου"
    Υπεριπταται..Τροπον τινα,σαν.."χερουβιμ"
    Μια και σε μικρο η μεγαλο βαθμο...
    Αντιλαμβανεται πραγματα...
    Που το μυαλο των υπολοιπων...
    "Ξεπερναει" σαν ανουσια και μη κατανοητα..[Τσαπλιν]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ντόκτορ γειά χαρά.
    Μιά ερώτηση : Σε ποιές περιπτώσεις η ιστορία μας έχει αποδείξει πως κάποιος απολίτιστος, ακοινώνητος, βάρβαρος, ασυναίσθητος και παλιάνθρωπος έχει δημιουργήσει έργο αξιόλογο και άξιο να διδάξει και να καθοδηγήσει;
    Γιατί, κατα την γνώμη μου, αυτή είναι η δουλειά του καλλιτέχνη, οποιαδήποτε καλλιτέχνη : μέ τους κωδικούς και τα έργα της τέχνης του να περνάει μηνύματα που ανεβάζουν το ανθρώπινο πνέυμα, διδάσκουν και καθοδηγούν (αυτό μπορεί να γίνει και με την προβολή προσωπικών βιωμάτων η ακόμη και φαντασιώσεων, πράγμα που κάνει τον "καλλιτέχνη" να ξεχωρίζει).
    Άμφιβάλω αν κάποιος ο οποίος ασχολείται με οποιαδήποτε τέχνη, έχοντας σαν υλικό όλες αυτές τις σατραπίες που αναφέρεις στην ανάρτησή σου είναι σε θέση να δημιουργήση έργα που θα διδάξουν, θα συγκινήσουν και θα οδηγήσουν το πνέυμα μας.
    Στην προκειμένη περίπτωση θα λύπει το "υλικό" για την δημιουργία και δεύτερο και κύριο, δεν θα υπάρχει ψυχή και αλήθεια μέσα στο έργο, πράγματα απαραίτητα.

    Αυτά και εύχομαι να μην μπερδευτήκαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @μαχαίρης
    φίλε Μαχαίρη εννοώ τους καλλιτέχνες (ποιητές, ζωγράφους, μουσικούς κλπ.) και μόνον. Αυτούς δηλαδή που παράγουν έργο το οποίο απευθύνεται στις πνευματικές και όχι στις υλικές μας ανάγκες.
    Επίσης εννοώ τους διαχρονικούς καλλιτέχνες που αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου. Και νομίζω πως για ορισμένους μεγάλους καλλιτέχνες, η αποδοχή του κοινού δεν παίζει σπουδαίο ρόλο. Τουλάχιστον κατά τη διάρκεια του βίου τους. (πχ ο βαγκ κοκ δεν είχε πουλήσει ούτε ένα πίνακα όσο ζούσε.)
    Και το ερώτημα θα μπορούσε να είναι: μπορεί ένας ποιητής που ζει ενταγμένος στο σύστημα μια απόλυτα μικροαστική ζωή και ίσως προδοτική για τους συνανθρώπους του να γράψει ένα μεγάλο διαχρονικό έργο τεράστιας αξίας; ή ακόμα χειρότερα, μπορεί ένας μισάνθρωπος παράξει αρμονία (με οποιαδήποτε μορφή τέχνης) που θα ευεργετήσει την ανθρωπότητα;

    Οι υπόλοιποι, δηλαδή εμείς οι τεχνίτες της καθημερινότητας, έχουμε τη ενεργό ζωή και το βασίλειο του πολιτικού βίου για να ζήσουμε και να δράσουμε. Εκείνοι έχουν και την πόλη των ιδεών....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σαν φιλοσοφους τους παρουσιάζεις που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να βγουν απο το σκοτάδι του σπηλαίου!
    Οι καλλιτέχνες μπορούν να δουν και πέρα από την απλή καθημερινότητα, χρησιμοποιούν την δημιουργικη τους φαντασία. Καπως ετσι δε δημιουργήθηκαν τα διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα;

    Σε μια εποχή δυσκίνητη εκείνοι διαβλέπουν το κάτι, όμως πόσοι ειναι αυτοί σήμερα;

    Οσο για την ενεργό ζωη νιωθω πως ετσι οπως την ορίζει ο Hannah Arendt κι εσύ μαζί του, δεν την βιωνουν και ολη! Ενασχοληση και εργασια νοσουν. Η δράση περιοριζεται στα του οικου και οχι στη δημοσια ζωη, εκει εχουμε χουντα και δε μιλαει κανεις!

    Μονο η διαιωνιση του ειδους μας ξέμεινε κι αυτη μεταμορφωνουμε απλα σε ηδονη γιατι ειναι πολλες οι υποχρεωσεις της διαωνισης και λεφτα δυστυχως δεν υπάρχουν!

    Λίγες σκεψεις που μου γεννησες...

    καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ Μινορακια
    αν ανατρέξει κανείς στα βιογραφικά ιερών τεράτων της τέχνης θα ανακαλύψει δειλές πράξεις, πράξεις ενάντια στους συνανθρώπους, αδιαφορία κλπ. (δεν αναφέρομαι στις ερωτικές προτιμήσεις και στις υπερβολές του ιδιωτικού ή του δημόσιου βίου, αλλά μόνο στη δράση που έχει σχέση με τον κοινωνικό και τον πολιτικό βίο).
    Και τα ερωτήματά μου τίθενται σαν απορίες και μόνο. Ενώ όλοι εμείς οι απλοί άνθρωποι, εμπνεόμαστε από την καθημερινή ενεργό ζωή και ενεργούμε μέσα σ΄ αυτήν, από που αντλούν την έμπνευση οι μεγάλοι της τέχνης, ιδιαίτερα όσοι για τον άνθρωπο είναι (ή μήπως σε μας φάινονται;) αδιάφοροι;

    σ΄ ευχαριστώ για την συνδρομή σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @κούλα
    αγαπητή Κούλα, η ενεργός ζωή όπως την παρουσιάζει η κυρία Χάνα Άρεντ βιώνεται από όλους μας. Και είναι στο χέρι μας η δράση να μην περιοριστεί στο σπίτι μας. Γιατί αν στα του οίκου μας περιοριστεί, τότε είναι απλά ενασχόληση και όχι δράση. Ας μη ξεχνάμε πως είμαστε “φύσει ζώα πολιτικά”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Α ειναι κυρια;; Μπερδευτηκα η κουλή!!!

    Ναι ειμαστε σε μια εποχη που δε μας θελει ως τετοιους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Α! Θα πρέπει να ξαναπεράσω για μια ανάγνωση ακόμη!
    Καλημέρα πάντως από ένα ζώο..κοινωνικό.. ελπίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΝτόΧτωρα, να με συγχωρέσεις που θ'αργήσω να σου καταθέσω τον δικό μου στοχασμό αλλά βλέπεις η δράση της ενεργούς ζωής μου(σκούπισμα, σφουγγάρισμα, πλύσιμο, μαγείρεμα, σιδέρωμα, άπλωμα κλπ, κλπ) και ελλείψει της οικιακής συνεργάτιδος που έως τώρα μας διευκόλυνε, μου απαγορεύει προς το παρόν να σε διαβάσω αναλυτικώς!

    Είδες τι σου κάνει η ενεργός ζωή?
    Δεν σ'αφήνει ν'εμβαθύνεις στις σοφίες του Ντοτόρε και να του ζωγραφίσεις μ'έμπνευση! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Μπορεί ένας άνθρωπος που έχει αποτύχει ως πολιτικό ζώον στην ενεργό ζωή, ή που δεν ενδιαφέρεται γι΄ αυτήν, να γίνει πρότυπο και φάρος για την ενεργό ζωή των άλλων μέσα από το καλλιτεχνικό του έργο;" Μπορεί. Γιατί να μην μπορεί; Άλλωστε έχουμε τρανταχτά παραδείγματα. Είναι ανάμεσά μας. Τους ακούμε στα ραδιόφωνα, τους βλέπουμε στην τηλεόραση και στο σανίδι, εκθέτουν στις γκαλερί... Άσε που και πρωθυπουργός θα μπορούσε να γίνει και όχι απλώς να αποτελέσει έμπνευση, αν με καταλαβαίνετε...
    Δεν βαρύνεσθε δόΧτωρ μου, την υγειά μας να έχουμε κι όλα τα άλλα βρίσκονται! Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ντοτόρε επανήλθα γιατί το θέμα με "καίει".
    Ο κάθε άνθρωπος που με πνευματικά εργαλεία και κωδικούς δημιουργεί είναι υποχρεωμένος απο την φύση της ενασχόλησής του να ψάχνει ! Να ψάχνει τα μέσα και τα έξω !
    Ένα ψάξιμο που η ιστορία μας έχει δείξει και αποδείξει πως μπορεί να αποβεί μοιραίο για το συγκεκριμένο άτομο διότι στον χώρο αυτό έχουμε τα πιό πολλά παραδείγματα "θίξεως των φρενών".
    Λοιπόν, δεν γίνεται να ασχολείσαι με σκατά (με συγχωρείς πάρα πολύ αλλά δεν μ΄ούρχεται άλλη λέξη) και να δημιουργείς διαμάντια (άσε την ιστορία με τον άνθρακα και το διαμάντι!), δεν γίνεται ο νούς σου να περιφέρεται στο σκοτάδι και το έργο σου να δείχνει φώς! Σκοτάδι θα δείχνει !
    Αδιαμφισβήτητα και αυτός ο νούς μπορεί να δημιουργήσει αλλά τότε μπαίνει το θέμα: ποιά είναι η καλλιτεχνική δημιουργία, τι συναισθήματα προκαλεί, νιώθω κάτι στην ψυχή μου μετά το βίωμα του έργου, τι είναι αυτό;
    Έχουμε πολλα παραδείγματα στο θέατρο, την λογοτεχνία, την ζωγραφική, την μουσική κ.τ.λ. που δημιουργίες αξιολογήθηκαν σαν έργα μεγίστης καλλιτεχνικής αξίας αλλά κατ΄ουσία ήταν πορδές.
    Τους λόγους και τα αίτια φίλε μου, που γίνονται τέτοιου είδους αξιολογήσεις και παρουσιάσεις μπορείς πιστεύω να τα φανταστείς.

    Εγώ το αποκαλώ : "Η μοντέρνα κίνηση σκοταδισμού του ανθρώπινου πνεύματος"

    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι για τις αδυναμίες των καλλιτεχνών.
    Εδώ γνωρίζουμε πώς όσο "ανεβασμένα" και αν είναι τα άτομα, όσο διορατικότητα, βάθος σκέψης, κρίσης και πράξης τους διακρίνει δεν παύουν πρώτον, να είναι άνθρωποι και δεύτερον, επειδή κινούνται πνευματικά σε χώρους άγνωστους και πολλές φορές επικύνδυνους πρέπει, νομίζω, να αφήνουμε κάποια περιθώρια για λάθη και να μήν κρύβουμε τον ήλιο με την δραχμούλα που την φέρνουμε κοντά στο μάτι μας.
    Καθάρματα υπάρχουν παντού ! Άγιοι επίσης !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Απαράδεχτε,

    διαβάζοντας την ανάρτηση σου, μου ήρθε στο μυαλό ο Kevin Carter και η διάσημη φωτόγραφία του, με τον γύπα που περιμένει υπομονετικά ένα παιδάκι λίγα μέτρα μπροστά του να πεθάνει από πείνα.

    Ο Carter, αν και έφυγε αμέσως μετά τη λήψη της φωτογραφίας χωρίς να βοηθήσει, επιδεικνύοντας ανυπολόγιστη απανθρωπιά, όχι μόνο κέρδισε βραβείο πούλιτζερ αλλά κινητοποίησε και ευαισθητοποίησε εκατοντάδες ανθρώπους τότε σχετικά με την κατάσταση στο Σουδάν.

    Τα συμπεράσματα δικά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. πώς να ναι ένας καλλιτέχνης σαν και μας θέλω να πω με συνηθισμένη συμπεριφορά όταν έχει να παλέψει με το δαίμονά του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Χριστόφορος
    καλώς να ξανάρθεις λοιπόν

    @Κάρι
    στην αρχαία ελλάδα αυτά αφορούσαν τον ιδιωτικό βίο και την "ενασχόληση",... οπότε τα έκαναν οι δούλοι. δυστυχώς όμως......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Αθηνά
    δίκιο έχεις, μα εγώ μιλώ για αληθής καλλιτέχνες. κλασσικούς. διαχρονικούς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Μινοράκιας
    και όμως.... ακόμα και τα "σκατά" είναι σε κάποιες περιπτώσεις λίπασμα. αυτό που θέλω να πω είναι πως το φώς στην πραγματικότητα δεν το παρατηρούμε (μας στραβώνει) αλλά το αναζητούμε. οι δρόμοι της αναζήτησης σε κάποιες περιπτώσεις ίσως να μοιάζουν ποταποί στα μάτια μας αλλά για τον αληθή καλλιτέχνη να είναι δρόμοι φωτός.
    φυσικά δε μιλάω για τις "πορδές" που αναφέρεις αλλά για διαχρονικούς καλλιτέχνες. θα μπορούσα να αναφέρω ονόματα αλλά προτιμώ να μην...
    και φυσικά θα συμφωνήσω μαζί σου πως περιθώρια για λάθη έχουν όλοι. ίσως μάλιστα εκεί να είναι η λύση του προβλήματος. ίσως αυτό θα πρέπει να σκεφτούμε πριν καταδικάσουμε τον άνθρωπο πίσω απ΄ τον καλλιτέχνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ναμνάιρα
    σωστό το παράδειγμα

    μα υπάρχουν και μεγάλοι ποιητές (πολύ μεγάλοι) που προσκύνησαν δικτατορίες, που υπηρέτησαν τον ναζισμό κλπ κλπ

    και το ερώτημα είναι αν μπορούμε να κρίνουμε το έργο τους βασισμένοι στον δημόσιο ή τον πολιτικό τους βίο.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @μεριλ
    έτσι. ακριβώς έτσι.
    αν είχαμε και μεις την τύχη να έχουμε ένα δαίμονα, τότε ίσως θα μπορούσαμε να καταλάβουμε περισσότερα.

    νάσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τώρα θα σου αναφέρω το παράδειγμα του Πυθαγόρα...ο οποίος κατάφερνε να συμμετέχει στην ενεργό ζωή-συντηρούσε την πολυμελή οικογένειά του-ήταν πολύτεκνος αλλά ταυτόχρονα μελετούσε, ερευνούσε, έγραφε μαθηματικά θεωρήματα, στοχαζόταν...
    Βεβαια θα μου πεις αυτός ήταν ΕΝΑΣ και ηταν ο Πυθαγόρας!

    Ο καλλιτέχνης, ο συγγραφέας, ο ποιητής μπορεί να φαίνεται πως δεν εμπλέκεται στην εργασία και την δράση της καθημερινότητας αλλά δεν είναι έξω απ'αυτήν!
    Κάθεται εκεί και την παρακολουθεί σαν πολεμικός ανταποκριτής...
    Ουσιαστικά έχει ένα διαφορετικό ρόλο στον ενεργό βίο και θεωρώ πως συμμετέχει και στα τέσσερα βασίλειά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπητέ Δόχτορα,

    Το ερώτημα που θέτεις δεν είναι δα και πρωτόγνωρο ούτε και η απάντηση δύσκολη.

    Το λες και μόνος σου, υπάρχουν απτά παραδείγματα που αποδεικνύουν πως ναι, δεν είναι όλοι οι καλλιτέχνες πολιτικά όντα, αρκετοί μάλιστα από αυτούς επιδίδονται σε αναξιοπρεπείς πράξεις.

    Να σου θυμίσω τον σουρεαλιστή ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί που συντάκτηκε με το Φράνκο.
    Τον Ελία Καζάν που συνεργάστηκε με την επιτροπή Μακαρθυ.

    Αυτοί μου πρωτοήρθαν στο μυαλό, σίγουρα αν σκαλίσω τη μνήμη μου θα ανακαλύψω κι άλλους.
    Τί πιστεύεις? Ότι ο Νταλί δεν ήταν ζωγράφος που τα έργα του θα μείνουν στο χρόνο?
    Ότι οι ταινίες του Καζάν δεν ήταν αριστουργήματα?

    Οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι με πολλές ιδιαιτερότητες που αποκλίνουν από το μέσο όρο λόγω ενός μοναδικού χαρίσματος που λέγεται ταλέντο. Πολλοί δε από αυτούς δε στέκουν και πολύ καλά, φλέρτάρουν με ψυχιατρικές νόσους.

    Πολύ θα ήθελα το μοντέλο του καλλιτέχνη που ενδιαφέρεται για τα κοινά και ορθώνει πολιτικό λόγο. Αλλά αυτό είναι τόσο εφικτό όσο μια τέλεια κοινωνία.

    Εδώ και πολύ καιρό(χρόνια για την ακρίβεια) εστιάζω στο έργο και όχι στον καλλιτέχνη. Και προσπαθώ να περιορίσω την κριτική στον εαυτό μου.

    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πάθη, ανομίες, συναλλαγές δεν εμπόδισαν το έργο τους να μείνει αθάνατο..Εχετε ήδη αναφέρει παραδείγματα..

    Ακόμα και αυτούς που θεωρούμε πως συμμετέχουν μπορεί να είναι και πλασματική η σχέση τους με όσα εμείς νομίζουμε πως πρέπει να τους αφορούν.Κάλπικοι και συμφεροντολόγοι.Με μπλα-μπλα μέσω των ΜΜΕ
    Αυτούς λιγότερο τους σέβομαι..

    Για τους σύγχρονους δημιουργούς μας μιλώ καιέχω μια ένσταση.. είναι απόντες σε όλα τα επίπεδα (ποιητές, ζωγράφοι, μουσικοί, λογοτέχνες..)
    Ως τώρα ήξερα πως στις δυσκολίες φάνηκαν τα διαφορετικά ρεύματα ενάντια στις ζοφερές καταστάσεις..
    Τώρα σιωπές..
    Συρρικνώθηκαν τα τέσσερα βασίλεια τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δεν ξέρω βέβαια αν η έννοια "καλλιτέχνης" συμπεριλαμβάνει την έννοια "δημιουργός".
    Θα πρέπει αν δεν αλλάξεις ανάρτηση να ξαναπεράσω αν δε έχω ξοδέψει όλες μου τις... "ζωές" ακόμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Παρ΄ότι έχω καιρό να σχολιάσω, αν και βρίσκω ευκαιρίες, ενίοτε, να τον σχολιάζω δια ζώση, θέλω κι εγώ να καταθέσω δύο τρία σχόλια...
    Αναφορικά με τον "καλλιτέχνη" θεωρώ ότι η απομόνωση και η θεωρητικά "μισάνθρωπη" συμπεριφορά του ίσως να είναι απόρροια μιας ενδοσκόπησης - αυτοσυγκέντρωσης και ίσως θα έλεγα εξειδίκευσης στην "τέχνη" του, ώστε να επικεντρωθεί και να αποδώσει τα μέγιστα δίχως να δίνει καμία σημασία (αφού έχειεπικεντρωθεί στην "τέχνη")στον κόσμο και στην συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο. Κατ΄ουσίαν όμως η συνεισφορά του στο κοινωνικό σύνολο και η συμμετοχή του στην κοινωνία είναι αυτή καθ' εαυτή η εξωτερίκευση της δικής του ενδοσκόπησης - επικέντρωσης και εν τέλει εξειδίκευσης στην τέχνη του... Δεν θεωρώ ότι είναι μισάνθρωπος αλλά απομωνούμενος αποδίδει τα μέγιστα. Ουσιαστικά λοιπόν ΝΑΙ μπορεί ένα καλλιτέχνης να είναι απομονωμένος και να "δρα" αντικοινωνικά, σε φαινομενικό επίπεδο αλλά εν τέλει είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής του προσφοράς, εξειδικευόμενος (ακριβώς όπως ο Βαν γκογκ - παράδειγμα Doctor). Συμβαίνει βέβαια η "τέχνη" αυτή να είναι όψιμη για την εποχή και να χρειάζεται κάποιος χρόνος (ίσως και μετά θάνατον δημιουργού) για να αναγνωριστεί.
    - Κατά τ'άλλα, ωραία η ανάλυση της "εργασίας" αλλά δεν ανέφερες τίποτα για τον εκφυλισμό αυτής την "δουλειά", η οποία προέρχεται και καταλήγει στην την Δουλεία, με έμμεσο ή άμεσο τρόπο...

    Υ.Γ. Χαίρομαι που η κουβέντα μετά το φαγοπότι της περασμένης εβδομάδος απέδωσε καρπούς και μας αφήνει ευχαριστημένους και ικανοποιημένους, όχι μόνο όσους είμασταν εκεί αλλά και άλλους...

    Miltos.P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @κάρι

    είμαι απαράδεχτος. μόλις είδα τα σχόλια που δεν απάντησα....

    κάρι μου σ΄ ευχαριστώ για το σχόλιό σου. συμφωνώ πως ο καλλιτέχνης ή δημιουργός αν θέλεις, συμμετέχει μ΄ ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο. πως έχει δικό του τρόπο σκέψης.
    ίσως αυτό να είναι ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπ΄ όψιν μαζί με την πάλη με τον δαίμονά του... που ανέφερε η μέριλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @περήφανη μανιάτισσα

    συγνώμη κι΄ από εσένα περήφανη για την καθυστερημένη (όπως και πολλά άλλα εκ μέρους μου πράγματα) αντίδραση.

    συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. ιδιαίτερα με την τελευταία παράγραφο που λες πως εστιάζεις στο έργο και όχι στον δημιουργό. όμως υπάρχουν πολλοί που διαφωνούν. υπάρχουν πολλοί που κατακρίνουν το έργο ή που δεν δέχονται καν να το εξετάσουν αν ο βίος του δημιουργού δεν .... είναι της αρεσκείας τους.
    άλλωστε αφορμή για την ανάρτηση αυτή ήταν μια τέτοια αρνητική θέση, που κάποιος φίλος που εκτιμώ μου εξέθεσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @μιλτος π

    μίλτο που, έχεις τόσο καιρό να σχολιάσεις που σε αποκαλώ πλέον μίλτο παλιοπου.

    φίλε μου, ο βαγκ γκοκ σαν παράδειγμα δεν βοηθά στον προβληματισμό μας. ο βαγκ γκοκ παρά τις εκκεντικότητες παύλα τρέλες του, ήταν βαθειά φιλάνθρωπος.

    τι γίνεται όμως με τους μεγάλους καλλιτέχνες που οι πράξεις τους δείχνουν να είναι μισάνθρωποι ενώ το έργο τους απευθύνεται στον άνθρωπο; μήπως εμείς, με τα δικά μας μέτρα και σταθμά, τους θεωρήσαμε μισανθρώπους ή παλιανθρώπους ή οτιδήποτε άλλο;
    μήπως έδειχναν αυτό το πρόσωπο για να πετύχουν κάτι άλλο (έστω και το να εξασφαλίσουν ότι το κεφάλι τους θα παραμείνει στη θέση του; πχ ο κύριος 'και όμως γυρίζει";)

    όπως και να έχει, συμφωνώ με την περήφανη μανιάτισσα. επικεντρώνομαι στο έργο και δε με νοιάζει ο υπηρέτης της μούσας (καλλιτέχνης)

    άλλωστε, ακόμα και το αντίθετο δηλαδή ο άριστος αγωντιστής/άνθρωπος/πολιτικό ζώον κλπ καλλιτέχνης, θα ήταν άδικο να ευνοηθεί όταν το έργο του και όχι ο ίδιος κρίνεται.
    φράσεις του στυλ. μέγας ποιητής και σπουδαίος αγωνιστής, μοιάζουν - στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά - ύποπτες. είναι περίπου σα να λέμε, "ωραία μήλα και ο παραγωγός είναι φίλος μου κολλητός". όπερ,... προκατάληψη!

    φυσικά συμφωνούμε πως οι περισσότεροι απ΄ τους μεγάλους καλλιτέχνες αναγνωρίστηκαν μετά θάνατον....

    όσο για την εργασία / δουλεία, δυστυχώς έτσι ήταν πάντα. μετά την κατάργηση της δουλείας εφευρέθηκε η υπαλληλική σχέση και οι νεοι δούλοι είναι ευτυχείς ως δήθεν ελεύθεροι.

    τέλος, ολίγα για το υγ σου
    δεν ξέρω αν αναφέρεσαι στο μεγάλο φαγοπότι ή στο συμπόσιο..... μάλλον στο συμπόσιο (ατελές όσο και μεις οι ίδιοι) μερικών της παρέας αναφέρεσαι... γιατί οι άλλοι φαγοπότιαζαν ασυστόλως

    χαιρετώσε μίλτο παλιοπού, και φρόντισε να εμφανίζεσαι συχνότερα για να σου αφαιρέσω το παλιο... απ το "που" σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χωρίς αιδώ, πες το εδώ!