Ήταν κάπου κάποτε ένας ποιητής που στίχους δίχως μέτρο έγραφε. Και το μέτρο έψαχνε να βρει μα μέτρο δεν υπήρχε σ΄ ολόκληρη την οικουμένη. Και συνέχισε να γράφει και να περιπλανάται δίχως μέτρο, το μέτρο ψάχνοντας για να βρει. Και συνάντησε λόγιους βατράχους και άλλους ποιητάδες μα κανείς το μέτρο δεν κατείχε γιατί το μέτρο είχε χαθεί. Και συνάντησε σοφούς ανθρώπους, παρα-μορφωμένους, που μέτρο δε διδάχτηκαν ποτέ. Και παρακάλεσε γέροντες σεβάσμιους μα κανείς τους ούτε μία για το μέτρο δεν του εμπιστεύθηκε λεξούλα. Μα βρήκε μια περγαμηνή αρχαία, ένα σύγγραμα επιστημονικό, που βεβαίωνε πως το μέτρο το είχε για πάντα φυλακίσει η λησμονιά. Και θεματοφύλακα τον κέρβερο, με τα φοβερά τα δόντια και την ψυχή την παγερή, είχε ορίσει.
Κι όμως!
Δίπλα στον δίχως μέτρο ποιητή, μια πεταλούδα, με το ανεπαίσθητο φτερών της θρόισμα, στίχους με μέτρο τραγουδούσε. Κι΄ ήταν ένα λυπητερό τραγούδι που έκλαιγε το θάνατο μιας κάμπιας.
Κι ας νόμιζε ο δίχως μέτρο άνθρωπος ότι, σ΄ ολάκερη την πλάση, μέτρο δεν υπήρχε.
Ας είχε αφτιά, το μοιρολόι της πεταλούδας, για ν΄ ακούσει.... ας είχε μάτια, το παραδομένο στα χάδια του αγέρα στάχυ, για να δει,.... ας είχε καρδιά, τους ανθρώπους, ν΄ αγαπήσει!
το ανεπαίσθητο θρόισμα των φτερών της πεταλούδας,
ΑπάντησηΔιαγραφήθα προκαλέσει κάποτε τυφώνα.
Το «φαινόμενο της πεταλούδας» θα επαληθευθεί
κάποια στατιστική στιγμή.
Η αμετροέπεια είναι ένα (παρατεινόμενο) διάλειμμα
στην εξέλιξη (των πραγμάτων και όχι μόνο).
τυχεροί όσοι έχουν αφτιά και μάτια και καρδιά
ευαίσθητα στα ανεπαίσθητα μήκη κύματος του μέτρου.
μπορούν να απολαμβάνουν από τώρα όσα
οι υπόλοιποι θα βιώσουν αργότερα νομοτελειακά.
(και δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι , ούτε καν
για τον εαυτό τους, οι μη έχοντες ευαίσθητες κεραίες…
μεγάλη αυτή η πολιτική συζήτηση…)
καλημέρες !
υγ. αρχικά, από γρήγορη ανάγνωση, διάβασα λάθος:
«παραμύθι δίχως μετρό» και νόμιζα ότι αναφερόσουν
σε κάποια απεργία…
@Κώστας
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρες και σε σένα
η αμετροέπεια και η έλλειψη μέτρου (δύο διαφορετικά πράγματα) μπορούν να καταστρέψουν ένα ποιητή ότι κι΄ποιεί...
πάντως το παραμυθάκι μου αναφερόταν στην έλλειψη έμπνευσης που ενδεχομένως να οφείλεται στην αδυναμία του ποιητή (ότι κι αν ποιεί) να γίνει ένα με το περιβάλλον του....
μα αυτό λέω κι εγώ, επιχειρώντας να δω
ΑπάντησηΔιαγραφήμε αισιόδοξη ματιά : αν ο 'ποιητής' αδυνατεί
να γίνει ένα με το περιβάλλον(φύση) τότε, θα έρθει
μια μέρα που, το περιβάλλον θα επιβληθεί στον ποιητή
(και σε όλους τους υπόλοιπους, ποιητές και μη)
υγ. ωστόσο η αμετροέπεια είναι συνέπεια
της έλλειψης μέτρου. Γράφοντας λοιπόν για
αμετροέπεια (όταν περί ποιητών ο λόγος)
η έλλειψη μέτρου προϋποτίθεται