Η Κίρκη, τα γουρούνια κι΄ ο μαγικός ο Ξίφος

Όταν την είδαν σάστισαν.   Πρώτα τα στήθια κοίταξαν πού 'ταν αγαλματένια. Κατόπιν τα σκέλια τα μισάνοιχτα, τα μυητικά,  Μερικοί ... ίσως να 'δαν και τα μάτια της που ήταν θεϊκά.

Μα προπαντός μαστόρισσα. Ήξερε κόλπα ζόρικα που κάνουν στις ιντίες. Μ΄ ένα της βλέμμα ίδρωσαν Με μιαν αδιόρατη των ματιών υπόσχεση, έλιωσαν. Κι΄ όταν τους κάλεσε στην υγρή εστία για να τους μυήσει στα βάθη των ενστίκτων, μαγεύτηκαν τα ξίφη  τους κι΄ υγράνθηκε η γαία. Και της ανάγκης γίναν είλωτες. Τα γουρούνια.

Έτσι, του Οδυσσέα οι γενναίοι σύντροφοι, οι πεινασμένοι για γυναίκα ναυτικοί, κυλίστηκαν στις λάσπες, και γουρούνιασαν.  Μαγεμένοι και αχόρταγοι, δέσμιοι των ξιφών τους, στρογγυλοκαθισμένοι σε λάσπες ιδρώτα και υγρών, οι αυνάνες του αιδοίου, ... τον χάσανε το στόχο. 

Πάει το νόστιμον ήμαρ, πάει κ η Ιθάκη. ... τα γουρούνια.

Και την Κίρκη την είπαν μάγισσα.

Κι΄ ο Τσιτσάνης την είπε αρχόντισσα κι΄ αχάριστη.

Και ζήσανε αυτοί καλά σε νύχτες μαγικές και μεις σε ονειρεμένες.

Μιαν άλλη φορά θα σας πω ποιος είναι ο μαγικός ο Ξίφος και ποια τα μαγεμένα ξίφη. Με ποιον τρόπο έσωσε ο πολυμήχανος τζαναμπέτης ο Οδυσσέας τα γουρούνια και  πως τα ξέχασεν η μάγισσα και ξαναγίναν άνθρωποι π' ανάθεμά τους. Θα σας πω επίσης ότι κι΄ ο πολύτροπος έγινε προσωρινά γουρούνι μα είλωτας δεν έγινε.  Και έβαλε την μάγισσα να προσκυνήσει τον μαγικόν του Ξίφο, δείχνοντάς της ποιος είναι ο αληθής αφέντης του μαγικού Αυλού ή όπως αλλιώς θέλετε να τον πείτε..., Και μαγεύτηκεν η μάγισσα κι΄ έγινε γουρούνα και δούλα, ξεχνώντας πως κάποτες ήτανε αρχόντισσα.   Μα αυτά μιαν άλλη φορά θα σας τα διηγηθώ, σε άλλο παραμύθι, ... για την ώρα σας αφήνω ν΄ ακούσω λίγον Μότσαρτ.....

Μα να θυμάστε μόνο αυτό.   Αλίμονο στον άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, που χει τον Αυλόν του,  ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε,  μαγεμένο και όχι μαγικό.