Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Άλογα Έλλογα Παράλογα

Μια φορά κι΄ έναν καιρό ήταν δυο άλογα, ο Ψαρής και ο Ντορής. Ήταν τόσο αγαπημένοι ώστε δεν μπορούσαν να ζήσουν ο ένας δίχως τον άλλο. Παρότι δεν ήταν ντιγκιντάγκες, μαζί κοιμόντουσαν, μαζί έτρωγαν, μαζί συζητούσαν και πάντα συμφωνούσαν. Κάποτε, γνώρισαν μια καλλίπυγο φοράδα, τη Ντόλυ, που ήταν γκομενίτσα τσίφτικια και καραμπουζουκλού και πάνω απ΄ όλα χρυσή καρδιά. Έτσι, μια φορά κι΄ έναν καιρό, ήταν τρία άλογα που, ... παρότι δεν επιδίδονταν εις το ευγενές του τρίο άθλημα, μαζί κοιμόντουσαν, μαζί έτρωγαν, μαζί συζητούσαν και πάντα συμφωνούσαν. Ένα όμως βράδυ πούβρεχε, πούβρεχε μονότονα, ο Ψαρής έτυχε νάχει κάβλες, όπερ και με συνοπτικές διαδικασίες, πήδηξε τη Ντόλυ. Και μάλιστα, δια να μην την εκθέσει στην σκρόφα την κενωνία, σύναψε μαζί της δεσμό.

Ο Ντορής χάρηκε για το φίλο του, ο οποίος πηδούσε απ΄ τη χαρά του που πήδηξε, καθώς και για τη φίλη του η οποία τοσούτον ήτο χαρωπή πούδε χαρά στα σκέλια της. Αλλά αυτό συνέβη κατ' αρχάς. Επ΄ ολίγον, το ξαναματασκέφτηκε και αποφάσισε αρμοδίως ότι το πήδημα αυτό θα μπορούσε να σημάνει την καταστροφή μιας φιλίας. Πανικοβλήθηκε στη σκέψη πως οι φίλοι του, θα τον άφηναν μόνο προκειμένου να βγάζουν τα μάτια τους διαρκώς, ασυστόλως και αμετροεπώς. Ούτω, αποφάσισε να πάει στον επαραπέρα γκρεμό δια να πέσει, όπερ και έπραξε, και ... πάει το πρώτο άλογο,... έπεσεεεεε.

Έλα όμως που Ψαρής έμαθε τα πάντα, της ανωτέρω περιγραφής των σκέψεων του Ντορή συμπεριλαμβανομένης, και κυρίως την τραγική του φίλου του κατάληξη. “Είμαι ένας τιποτένιος φταίχτης! Ένας ουτιδανός! Ένας παλιομπαγάσας και ένας προδότης σε συσκευασία δύο σε ένα!', έτσι είπε για τον εαυτό του. “Οδήγησα τον καλύτερό μου φίλο στον γκρεμό!", συνέχισε με αυτοκριτική διάθεση. Κατόπιν, τέντωσε τον κύκνειο λαιμό του, ζάρωσε το τετράγωνο αποφασιστικό του πηγούνι, άφησε ένα δάκρυ να κυλήσει απ΄ τα μπιρμπιλωτά του μάτια και πλησίασε την άκρη του επαραπέρα γκρεμού. Εκεί, έκαμε μια χορευτική φιγούρα και ένα τριπλό λουπ, και ... πάει και το δεύτερο άλογοooo,... έπεσεεεεε.

Επ΄ όλίγον τα μαντάτα φτάσαν στα ροζ ατρύπητα αυτάκια της Ντόλυ. Και εκείνη,... ως γνησία τραγική ηρωίς, ως καθαρόαιμη Ελληνίς, μάδησε την χαίτη της και άρχισε το μοιρολόι λέγοντας τα παρακάτω σημαδιακά λόγια. “Είμαι μια πουτάνα. Μια τιποτένια. Οδήγησα τους μοναδικούς της ζωής μου φίλους στον γκρεμό. Με μοναδικό αντάλλαγμα ένα πήδημα. Δεν λέγω,.. ο Ψαρής υπήρξεν φλογερός και προικισμένος απ΄ τη φύση εραστής. Μα το αντίτιμο της καβλοπυρέσσουσας συμπεριφοράς μου, είναι τω όντι τραγικό. Ω Δία, ω Αθηνά, ώ άγιε Φραγκίσκε της Ασίζης και συ Θωμά Ακινάτη, βοηθήστε με να ξεφύγω απ΄την των αιμοβόρων Ερινυών τιμωρία. Μην τις αφήσετε τις κουφάλες να με ξεσκίσουν. Μα να! Τη βρήκα τη λύση. Θα πάω κι΄ εγώ στον επαραπέρα γκρεμό δια να πέσω καθώς που έκαναν οι φίλοι μου. Έτσι απλά, .... διότι υπήρξα μια καριόλα.”.

Τοιουτοτρόπως ομιλούσα, πήγε στον επαραπέρα γκρεμό πήρε την κατάλληλη ποζισιόν, έκαμε τρία σπαγκάτ, ξεκίνησε μ΄ ένα πα ντε τε και συνέχισε μ΄ ένα συρτό χορό καθώς που κάνουν στο Ηρώδειο οι ηθοποιοί του Εθνικού, και ... πάει και το τρίτο άλογοooo,... έπεσεεεεε.

Τότε, ηκούσθη απ΄ τα βάθη του γκρεμού μια βροντερή φωνή λέγουσα: “Ποιος μαλάκας πετάει άλογα ΡΕΕΕΕΕΕΕ!

Η ιστορία αυτή μας διδάσκει πως οι φωνές προτιμούν τα έλλογα απ' τ' άλογα και πως οσάκις πέφτουν άλογα αντιδρούν παράλογα.

Επίσης μας διδάσκει πως όταν ένα ανέκδοτο λέγεται με πολλά λόγια και περιττά λογοτεχνικά μπιχλιμπίδια χάνει τη φρεσκάδα του και δε βγάζει γέλιο. (έχετε ακούσει ακαδημαϊκό να λέει ανέκδοτο; όχι; δε χάνεται τίποτα, σας διαβεβαιώ...)

Ταύτα τα διδαχτικά είχα να σας πω και παραμένω,

Γιόαρς φέιθφθουλι.

17 σχόλια:

  1. Χαχαχα!!
    υπέροχο,υπέροχο!!
    και τί λέξεις!

    καλλίπυγος,ουτιδανός,καβλοπυρέσσουσας

    υποθέτω συμπεριλαμβάνονται στα υπέρ των ακαδημα'ι'κών(χάλασαν τα διαλυτικά) ανεκδότων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γνήσια απαράδεκτος ο συνδιασμός Τσιφόρου με Εμπειρίκο...
    και τόσο απολαυστικός!!!!!

    Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

    Μουσική υπόκρουση:
    "Και δεν μπορώ παράλογα
    και παρατραβηγμένα
    πως αγαπάω τ' άλογα
    πιο πολύ από σένα.."
    Μουσαφίρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΧΑΧΑΧΑ

    Τελικά είσαι άλογος ή έλλογος Απαράδεκτε:

    Υπογραφή
    Ξέρεις ποια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιατί μωρε,τετοια τρυφερή ιστορία φιλίας και έρωτος την εστειλες στο γκρεμο,γμτ τ'ανέκδοτά σου;:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @kleine
    δεν γνωρίζω αν έχουν "υπέρ" οι ακαδημαϊκοί διότι ....ο μεν Ιατρικός σύλλογος Αθηνών με έχει επικηρύξει επ΄ αμοιβή, ο δε δικηγορικός σύλλογος Πειραιώς μου είναι υπόχρεος όμως, η Ακαδημία Αθηνών δεν έχει – εισέτι – ασχοληθεί μαζί μου, όπερ και δεν εκφράζω γνώμη περι της αφεντιάς των ακαδημαϊκών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ ακανόνιστη
    την μουσική υπόκρουση την κρατάω για την περίπτωση που μου ζητηθεί το τεμάχιο εκ του εθνικού θεάτρου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @noname
    άλλογος είμαι φυσικά και μάλιστα με πλούσια χαίτη και θυσανωτούς βοστρύχους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @vad
    ταπεινά ζητώ συγνώμη απ΄ όλους τους ρομαντικούς καλούς ανθρώπους που υπήρξα τέτοιο καθίκι (και μάλιστα με περιεχόμενο) ώστε να γκρεμοτσακίσω τα άλ(λ)ογα

    μα οι φωνές που φωνάζουν στο μυαλό μου αρέσκονται στα παράλογα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. άσχετο αλλά μόλις θυμήθηκα ένα γνωστό μου φυσιολάτρη του οποίου τόσο πολύ αρέσει η φύση που όλη την ώρα είναι "παραφύσιν"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ
    ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ,
    ΔΟΚΤΟΡΑ!

    ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙΣ
    ΜΗΠΩΣ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αγαπητέ δόκτωρα, τελικά πόσα ταλέντα έχετε ακόμα να μας ξεδιπλώσετε;

    πρώτη φορά διαβάζω τόσο λογοτεχνικόν ανέκδοτον!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ταξιδευτής

    από ένα ανέκδοτο ξεκίνησε μα ο λόγος που αναρτήθηκε είναι ακριβώς επειδή πίσω απ΄το ανέκδοτο νομίζω και γω πως έχει ουσία.....

    @αποτέτοιος
    χεχεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @
    στ' αλήθεια ΧΑΡΗΚΑ,
    που σε είδα!

    σε ευχαριστώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η φωνή όμως που ακούστηκε από τον γκρεμό ήταν ο από μηχανής θεός. Τώρα αν η μηχανή ήταν Χάρλευ ή καμιά ταπεινή Γιαμάχα δεν ξεύρω, μην σας γελάσω κιόλας.
    Βλέπει που λέτε ο θεός τα άλογα να ίπτανται και σκίρτησε μέσα του η συμπόνια. Και ευθύς δίνει εντολή φτερά να φυτρώσουν στις πλάτες των αλόγων.
    Τρεις πήγασοι πέταξαν στο ηλιοβασίλεμα προς αναζήτηση χλοερών λιβαδιών όπου θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθερα τον τριολέ έρωτα τους.
    Η αγάπη θέλει δύο γιά να ζεσταθεί ... τρεις γιά ν'απογειωθεί.
    Τέλος, αυλαία, χειροκρότημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @quartier
    κυρία μου, η επίσκεψή σας είναι τιμή για την ιστοσελίδα μου

    @ελληνίδα
    χμμμ! ενδιαφέρουσα άποψη. με άλλα λόγια όποιος δεν απολαμβάνει το τρίο πέφτει στον γκρεμό, όποιος του δίνει και καταλαβαίνει απογειώνεται>..
    χμμμ!
    θα το πω της Λίτσας (από προηγούμενο ποστ) και ..... βλέπουμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @
    γιατί η δική σας, νομίζετε,
    δεν είναι ;

    φιλία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ενα έχω να πώ(και πολύ της πέφτει της -Λίτσας)

    Δρ.Απαράδεκτος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χωρίς αιδώ, πες το εδώ!