φωτογραφία

Εδώ βλέπουμε κάποιον κάπου, που βάζει τα παπούτσια του. Αυτός εδώ, είναι ένας άλλος που ξυπνά τρομαγμένος απ΄ τον ηλεκτρονικό ήχο του φτηνού ρολογιού στο κομοδίνο. Λίγο πιο πέρα, ο ίδιος – ή ένας άλλος, δεν έχει σημασία - μπαίνει καθυστερημένος στο τραίνο. Τρεις μοναχικοί κάποιοι, διαβάζουν εφημερίδα καθισμένοι στις άβολες πολυθρόνες του καφενείου της πλατείας. Οι μανάδες φτιάχνουν πρωινό στα μίζερα παιδιά τους και οι κουλουρτζήδες ορκίζονται στην φρεσκάδα του εμπορεύματός τους. Κάτω απ΄ την σκάλα του μετρό, δύο ελεύθεροι αλήτες γυρίζουν πλευρά και συνεχίζουν τον ύπνο τους, ενοχλημένοι απ΄ τους θορύβους των βολεμένων νοικοκυραίων.


Ένας μεθυσμένος, κατάλοιπο της νύχτας κι΄ αυτός, στέκεται να κοιτάζει τον ήλιο που ψηλώνει με εκνευριστικά αργή και αλαζονικά σίγουρη κίνηση. Το φεγγάρι, αδιάφθορο ίσως, μα λειψό, δεν παραλείπει να τον χλευάσει. Καρφωμένο δίπλα σε σκόρπια σύννεφα, αρνείται να παραχωρήσει την θέση του στον πορφυρό εραστή, τον ήλιο, και τον περιφρονεί ξαπλωμένο μα αδιάθετο. Σε λίγο τα σύννεφα - μια στάλα υδρατμοί σπρωγμένοι από ξένη δύναμη είναι - κρύβουν το αιώνια θηλυκό φεγγάρι απ΄ τα μάτια του μεθυσμένου κι΄ εκείνος με φιλοσοφική διάθεση, κλωτσά το τενεκεδάκι που βρέθηκε στο δρόμο του και συνεχίζει να μπερδεύει την κατεύθυνση των άσκοπων βημάτων του.


Εδώ είναι μια παρέα περιστέρια που ερωτοτροπούν και βρωμίζουν με περιττώματα την πλατεία που σιγά σιγά γεμίζει κομπάρσους. Πιο κάτω, ένας άντρας που φορά μάλλινο σκούφο μέχρι τ΄ αυτιά, καταφέρνει με κόπο να ξεκινήσει την μηχανή του σαράβαλου ντεσεβό. Δίπλα του μια νεαρή κοπέλα καλύπτει την θέση του συνοδηγού σαν σκιά.


Στην σχολή λογοτεχνικής διήγησης, διδάσκουν τρόπους δημιουργικά ενδιαφέρουσας αφήγησης καθημερινών γεγονότων.


Αν οι αλήτες αποφασίσουν να μιλήσουν, η σχολή θα κλείσει...