Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

φωτογραφία


Εδώ βλέπουμε κάποιον κάπου, που βάζει τα παπούτσια του. Αυτός εδώ, είναι ένας άλλος που ξυπνά τρομαγμένος απ΄ τον ηλεκτρονικό ήχο του φτηνού ρολογιού στο κομοδίνο. Λίγο πιο πέρα, ο ίδιος – ή ένας άλλος, δεν έχει σημασία - μπαίνει καθυστερημένος στο τραίνο. Τρεις μοναχικοί κάποιοι, διαβάζουν εφημερίδα καθισμένοι στις άβολες πολυθρόνες του καφενείου της πλατείας. Οι μανάδες φτιάχνουν πρωινό στα μίζερα παιδιά τους και οι κουλουρτζήδες ορκίζονται στην φρεσκάδα του εμπορεύματός τους. Κάτω απ΄ την σκάλα του μετρό, δύο ελεύθεροι αλήτες γυρίζουν πλευρά και συνεχίζουν τον ύπνο τους, ενοχλημένοι απ΄ τους θορύβους των βολεμένων νοικοκυραίων.


Ένας μεθυσμένος, κατάλοιπο της νύχτας κι΄ αυτός, στέκεται να κοιτάζει τον ήλιο που ψηλώνει με εκνευριστικά αργή και αλαζονικά σίγουρη κίνηση. Το φεγγάρι, αδιάφθορο ίσως, μα λειψό, δεν παραλείπει να τον χλευάσει. Καρφωμένο δίπλα σε σκόρπια σύννεφα, αρνείται να παραχωρήσει την θέση του στον πορφυρό εραστή, τον ήλιο, και τον περιφρονεί ξαπλωμένο μα αδιάθετο. Σε λίγο τα σύννεφα - μια στάλα υδρατμοί σπρωγμένοι από ξένη δύναμη είναι - κρύβουν το αιώνια θηλυκό φεγγάρι απ΄ τα μάτια του μεθυσμένου κι΄ εκείνος με φιλοσοφική διάθεση, κλωτσά το τενεκεδάκι που βρέθηκε στο δρόμο του και συνεχίζει να μπερδεύει την κατεύθυνση των άσκοπων βημάτων του.


Εδώ είναι μια παρέα περιστέρια που ερωτοτροπούν και βρωμίζουν με περιττώματα την πλατεία που σιγά σιγά γεμίζει κομπάρσους. Πιο κάτω, ένας άντρας που φορά μάλλινο σκούφο μέχρι τ΄ αυτιά, καταφέρνει με κόπο να ξεκινήσει την μηχανή του σαράβαλου ντεσεβό. Δίπλα του μια νεαρή κοπέλα καλύπτει την θέση του συνοδηγού σαν σκιά.


Στην σχολή λογοτεχνικής διήγησης, διδάσκουν τρόπους δημιουργικά ενδιαφέρουσας αφήγησης καθημερινών γεγονότων.


Αν οι αλήτες αποφασίσουν να μιλήσουν, η σχολή θα κλείσει...

19 σχόλια:

  1. πλάκα δεν εχουν τα μπλογκς?
    που αφηνουν τα αδερφια μας αλητες πουλια να μιλάνε και να κλείνουν σχολές?
    πω πω οι φωτογραφίες ειναι πολύ τρομακτικές, ειδικά οταν καποιος τις επεξεργάζεται ετσι ωστε να αντιληφθει πως ειναι παρελθον.μυριζουν θανατικο
    εχω παρατηρησει πως εδω σ αυτο το μπλογκ ολα κάτι μου μυριζουν, κάτι μου θυμιζουν...αλλα γραφετε αλλα σκεφτομαι, όλο εκτος θεματος ειμαι,..μπράβο μου, λεβεντιά!
    καντε και εσεις ενα σχολιο πάνω στο κειμενό σας σαν αναγνώστης να δω τι εννοούσατε να εκπληχτώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μα φυσικά εννοώ αυτά ακριβώς που έγραψες.
    κάθε φωτογραφία έχει εκείνο μόνο το νόημα που της δίνουν τα μάτια σου....

    όσο για τους αλήτες, ... αν ποτέ μπουν στον κόπο να γράψουν,... τότε τα σικάτα, καθωσπρέπει, αποστειρωμένα, βαρετά, ανούσια και φυσικά ακίνδυνα γραπτά των πιστών της σχολής "καλλιτεχνικής διήγησης" θα χρησιμεύσουν επιτέλους σε δημόσιες τουαλέτες, σαν προσάνναμα για πολιτικάντηδες κλπ κλπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kαι τα ψαρια;;
    Δεν τα τυλιγουν πια με..Κειμενα;;

    Και στους θερμοσιφωνες μονωση...!!;;

    Υπαρχουν κι αλλες χρησεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Μαχαίρης
    χεχεχε ναι υπάρχουν χρήσεις...
    μόνο που για τα αποστειρωμένα κείμενα προτιμώ τη χρήση της τουαλέτας......

    νάσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είστε όντως Δρ (του χιούμορ!). Το απαράδεΧτος δεν το γνωρίζω ακόμα (θα το διερευνήσω εις βάθος και θα αποφανθώ μελλοντικά :-)

    Τις καλημέρες μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μια χαρά φωτογραφίες,
    απλά ήταν σα να με γυρίζανε πίσω 2-3 δεκαετίες.
    Στις μέρες μας το 2σεβό έχει γίνει έξυπνον και το αποκαλούν αγγλιστί σμαρτ, ο καφενές της πλατείας έγινε ίντερνες καφέ και γιόμισε νεανίες που βαστάνε πλήκτρα αντί φημερίδες και τα περιστέρια γίνανε μπλε και τ' αποκαλούν τουίτερ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι αλήτες μιλάνε...

    Το ερώτημα είναι άλλο:
    Ποιος πλησιάζει ώστε να τους ακούσει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  8. χεχε το "απαράδεΧτος" είναι γενική παραδοχή όσον αφορά το υποκείμενόν μου....
    νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @JOS
    χεχε. έχεις φυσικά δίκιο. και με έπιασες στα πράσσα....

    είναι απόσπασμα από ένα ανέκδοτο διήγημα και η δράση λαμβάνει χώρα πριν από 20-30 χρόνια...
    μα η "σχολή λογοτεχνικής διήγησης" δηλαδή όλα αυτά τα αποστειρωμένα μαθήματα για την τέχνη,.... είναι διαχρονική!

    νάσαι πάντα καλά και ευχαριστώ για την επίσκεψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ναμνάϊρα

    όπως πάντα "του δε πόϊντ" τα σχόλιά σου...

    νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Vida y fantasía...
    Έχεις δίκιο, φίλε. Έχουν μια ζωή γεμάτη εμπειρίες, θλίψη και την αναπόληση της ημέρας και της νύχτας στους δρόμους...

    Besito.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θα μπορούσε σε κάθε "φωτογραφία" να υπάρχει μια αναμονή και υπάρχει, αν ήταν αρχή ταινίας. Αλλά λείπει ο καταλύτης. Αν τώρα ο καταλύτης είναι και αλήτης τότε μπαίνουμε στην κέντρο της υπόθεσης.
    Και αν ο αλήτης γράψει δεν θα είναι μονάχα καταλύτης αλλά και ο λήπτης των "φωτογραφιών"
    Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση για...απαράδεΧτους προβληματισμούς.
    Καλή σας νύχτα δόΧτωρα, αληταρά μεγάλε!...με το συμπάθειο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ααααχχχχ αυτές οι ποντικομαμές σχολές δημιουργικής γραφής, που δίνουν μάλιστα και χαρτί (λες και μόλις βγήκε ο/η... απ' το τρελάδικο κι έχει να δικαιολογήσει την παρουσία του - και να δεις τελικά αυτό είναι) θα καταστρέψουν κόσμο και κοσμάκη, όλοι συγγραφείς, και όλοι διαννοούμενοι κατόπιν μαθημάτων... η λογοτεχνία των blogs είναι τουλάχιστον για όσους την αντέχουν, και για όσους την αναζητούν... ενδέχεται να κατακτήσει, ενδέχεται να κατακτηθεί... ας ελπίσουμε το 1ο.
    Kαλησπέρα σας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Που πήγε το σχόλιο μου;
    Το έφαγε η βλακεία μου;

    Φωτογραφίες μιας αληθινής ζωής.. όταν οι αλήτες μιλήσουν η φωνή τους θα σκεπάσει τη σάχλα που κυκλοφορεί... ασύλληπτη..
    Πως συμβαδίζει η σκέψη σου με της γριάς δεν μπορώ να εξηγήσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Βερόνικα
    Σ΄ ευχαριστώ φίλη μου για το σχόλιο. Και έχεις δίκιο! Έχουν εμπειρίες. Αληθινές εμπειρίες.

    Νάσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Χριστόφορος
    κάθε φωτογραφία εμπεριέχει όχι μόνο τη στιγμή αλλά και το παρελθόν που την δημιούργησε. φυσικά εμπεριέχει και το μέλλον που θα ακολουθήσει τη στιγμή.

    αυτό που λατρεύω στις φωτογραφίες είναι που αφήνω το νού να τρέχει στις στιγμές που προηγήθηκαν και σ΄ εκείνες που ακολούθησαν.

    το μέλλον της στιγμής που αποτυπώνεται σε μια φωτογραφία είναι ήδη παρελθόν για όποιον την κοιτάζει. όμως παραμένει τόσο αβέβαιο για τη στιγμή της αποτύπωσης που κάθε φωτογραφία αποκτά μια μαγική υπόσταση....

    αυτά και σ΄ ευχαριστώ για τον τίτλο, .... αλλά δεν έχω ακόμα φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα....

    νάσαι πάντα καλά φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Setty
    καλώς μας ήλθες αγαπητή Σέτι

    συμφωνώ με όσα γράφεις για τα μπλογκς. υπάρχει άναρχη και "αλήτικη" γραφή που κάποτε θα αξιολογηθεί ...

    και σίγουρα τα όσα γράφονται στα μπλογκς είναι καλύτερα απ΄ τα "αποστειρωμένα" που εκδίδονται σε χαρτί....

    νάσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Αντιγόνη

    Αντιγόνη σταμάτα να μας το παίζεις γριά...
    ξέρεις πόσοι νεολαίοι θάθελαν νάχαν την ενέργειά σου;
    χαίρομαι που συμβαδίζουν οι σκέψεις μας.

    νάσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χωρίς αιδώ, πες το εδώ!